وقوع غزوه غابه ۴ ربیع الثانى
سال ششم هجرى قمرى
“عُیینه بن حِصن” که از مشرکان و زورمداران اطراف مدینه منوره بود، در شب چهارم ربیع الثّانى سال ششم قمرى در رأس یک گره چهل نفرى از مشرکان به شتران پیامبر (صلی الله علیه و آله) که در مکانى به نام “غابه “ نگهدارى و چرا داده مىشدند، هجوم آورد و پس از کشتن فرزندى از “ابوذر” و فرارى دادن سایر ساکنان آن مکان، شتران را غارت کرد. ابوذر، خبر ناگوار تهاجم عیینه بن حِصن را در همان شب به پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسانید و پیامبر (صلی الله علیه و آله) در بامداد آن روز براى گوشمالى دادن این گردنکش صحراى عربستان، با تعدادى از یارانش عازم آن ناحیه گردید. آن حضرت، براى “مقداد بن عمرو” پرچمى بست و وى را به فرماندهى رزمندگان برگزید. پس از مقداد، دیگران را به یارى وى اعزام کرد و خود آن حضرت نیز به سوى آنان رهسپار شد. مقداد، در زمینى به نام “هیقا” ( یا هیفا) که در یک میلى چاه مطلب قرار دارد، به سپاه دشمن رسید و با آنان درگیر شد. دشمنان در برابر سربازان اسلام ایستادگى کرده و به نبرد پرداختند و یک تن از رزمندگان اسلام، به نام “مُحرز بن نضله” را به شهادت رسانیدند و از مشرکان، نیز چهار نفر کشته شدند، که یکى از آنان، “حبیب پسر عیینه” بود.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز به سپاهیان و سربازان خود در سرزمین “ذى قرد” در نزدیکىهاى “غابه” ملحق شد.
در این غزوه تعداد پانصد و یا هفتصد نفر از مسلمانان حضور پیدا کرده و موجب رعب و وحشت دشمن سرکش شدند. در ایّامى که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از مدینه بیرون بودند، “عثمان بن اّم مکتوم”، جانشین وى در مدینه بود و “سعد بن عباده” با سیصد تن از مبارزان قبیله اش، حفاظت و حراست مدینه را بر عهده داشتند.
شایان ذکر است ، هنگامى که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان به مدینه برگشتند، دیدند برادرزاده عُیینه، یکى از شتران شیرده رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، به نام “سمراء” را برگردانید و در نزدیکى درِ خانه آن حضرت ایستاده و منتظر پیامبر(صلی الله علیه و آله) است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) از جوانمردى وى اظهار خرسندى کرد و به وى جوایزى بخشید. (۱۱)
۱- المغازى، ج ۱، ص ۵۳۷
منبع:سایت الشیعة