کشف بزرگ از آیات قرآن
«بسم الله الرحمن الرحیم»
نظریه‌ی نسبیت و محاسبه‌ی سرعت نور با نگرش مِصداقی به آیه‌ی 4 از سوره‌ی معارج
قرآن‌حکیم، کتابی است که در آن سلسله‌ای از اعجازِ معنوی و روحانی و مادی و تجربی وجود دارد و در زمان‌های مختلف، برای حقّ‌جویان آشکار می‌گردد.
طبق آیات قرآن‌کریم، آفریده‌های عاقل، توسط پروردگار عالم، سه دسته‌اند:
1-انسان، که از جنس خاک است؛ 2-جن، که از جنس آتش است؛ 3-فرشتگان، که از جنس نور هستند.[1]
خداوند متعال در آیات بسیاری متذکر شده است که مومنان، کسانی هستند که به خدا و کتاب‌اش و فرشتگان‌اش و همه‌ی پیامبران‌اش، علیهم‌السّلام، ایمان دارند.[2]
ملائکه (فرشتگان) موجودات مجرد روحانی، واسط بین عالم مجردات، مخصوصاً خداوند متعال و عالم انسانی می‌باشند که به تسبیح اوامر و طواف کننده عرش او هستند،[3] از جمله، به تدبیر و انجام بعضی امور عالم اشتغال دارند[4] و معصوم[5] و بدون شهوت و خیرخواه بوده و دروغ نمی‌گویند و رسولان خداوند هستند[6] و اعمال انسان‌ها را ثبت می‌کنند.[7]
یکی از مصادیق «آیه‌ی 4 از سوره‌ی معارج»، که منطبق با «نظریه‌ی نسبیت» و هم مشخص کننده‌ی سرعت نور است، در 1400 سال پیش، توسط وحی در قرآن‌عظیم آمده است:
﴿تَعْرُجُ الْمَلَئکةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فى یَوْمٍ کانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْف سنَةٍ﴾؛[8]
فرشتگان و روح (فرشته‌ی مخصوص) به سوى او عروج مى‌کنند، در آن یک روزى که مقدارش برای انسان دنیایی، پنجاه هزار سال است.
در این آیه گفته شده است وقتی فرشته‌ها حرکت می‌کنند برای آن‌ها یک روز زمان می‌برد، ولی برای انسان‌ها و به حساب آن‌ها پنجاه هزار سال طول می‌کشد!
در جاهای مختلفی از قرآن‌کریم، مانند: معراج[9] رسول گرامی اسلام، صلی الله علیه و آله و سلّم، به «نسبیت زمان» اشاره شده است. حال، این سوال پیش می‌آید، چرا در آیه‌ی فوق به 000ر50 سال اشاره کرده است؟
فرشتگان در یک روز (با فرض «یوم» به عنوان یک روز) به او عروج مى‌کنند و یا بالا می‌روند که این معادل 000ر50 سال برای انسان است. این امر اشاره‌ای به علم فیزیک و «نسبیت» است! البته این موضوع می‌تواند برای منظومه‌ی شمسی و آسمان و کهکشان ما باشد، چرا که قطر کهکشان راه شیری 000ر100 هزار سال نوری است؛ فرشتگان طواف کننده‌ی عرش او هستند و اگر با سرعت نور حرکت کنند، 000ر50 سال در کهکشان راه شیری در حرکت هستند و این کهکشان می‌تواند جزو یکی از هفت آسمان‌های عرش خداوند متعال باشد و برای آسمان‌ها و کهکشان‌های دیگر بحث جداگانه‌ای دارد و البته پروردگار عالم در همه جا حاضر بوده و صاحب مراتب و درجات است.[10]
کهکشان راه شیری، جزیره‌ی آسمانی ما در جهان هستی است. مجموعه‌ای از 400 میلیارد ستاره که حدود نیمی از آن‌ها شبیه به خورشید هستند و همگی بر گِرد مرکز کهکشان در حرکت‌اند. در میان بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری، علاوه بر ستارگان بزرگ و کوچک رنگارنگ، ابرهای گاز و غبار، و خوشه‌های ستاره‌ای نیز قرار دارند. قطر کهکشان راه شیری حدود یک‌صدهزار سال نوری است. زمین به همراه خورشید و دیگر اجرام منظومه‌ی شمسی در فاصله‌ی سی هزار سال نوری مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد. هر دویست و پنجاه میلیون سال ما به همراه منظومه‌ی شمسی یک دور کامل، به گرد مرکز کهکشان راه شیری می‌چرخیم.